නීල නිලඹර [20 කොටස]

හිරූෂට වෙනදා මෙන් විහඟි හමුවිය නොහැකි වූයේ ඇගේ අමතර පංති පැවැත්වෙන වේලාවන් මේ වනවිට වෙනස්කර තිබූ බැවින්. එමෙන්ම ඔහු ද මෙවර උසස් පෙළ විභාගයට පෙනීසිටි හෙයින් වෙනදා මෙන් නගරය පුරා ඇවිදිමින් රස්තියාදුවේ යාමද අඩු වී තිබුණා. විහඟි අමතර පංති වලට සහභාගි වූවද ඔහුට ඇය දකින්නටවත් ලැබුනේ නැහැ.

විහඟි මේ දිනවල සිටියේ නුවර යෑමේ අදහසින්. මේ වනවිට නිවාඩු මාසයේ සති දෙකක් ඉක්මගොස් අවසන්.

"අම්මා, අප්පච්චිට කියන්නකෝ නුවර යමු කියලා. තව සති දෙකයිනේ ඉතුරු"

විහඟිනී තම අරමුණ මව මගින් ඉටුකරගන්නටයි සූදානම. ඇය මව සමග කතාබහ ඇරඹූයේ මව, විහඟි සහ සෝමාවතී එක්ව මිදුලේ වූ ලෑලි බංකුවෙ වාඩි වී තේ බොමින් සිටි අතරවාරයේදීයි. සෝමා උත්පලා මැතිණියගේ මුහුණ දෙස බැලූයේ පිළිතුරක් අපේක්ෂාවෙන්.

"අප්පච්චි යනව කියලා කිව්වනේ දුව. ඔයාගෙ ක්ලාසස් වැටුනු නිසයි මේ"
"අනේ අම්මේ, අපි යමුකෝ. ඇසළත් ඇහුවා එනවද කියලා. එක දවසක කිලාස් නේ මග ඇරෙන්නේ"

ඇය ඇවටිලි කරන්නට වූවා.

"අප්පච්චි එයිනේ තව ටිකකින්, මං කියන්නම්කෝ"

උත්පලා මැතිණිය කීවේ තම දියණියගේ නොඉවසිල්ලට සිනහසෙමින්. නිවාඩු සමය එළඹෙන්නටත් පෙරම ඔවුන් මහ ගෙදර යාමට තීරණය කර අවසන්වයි සිටියේ. මේ කතාබහ අවසන් වන්නටත් මත්තෙන්ම ඇසුනේ නිවසේ දුරකථනයට කෙටි පණිවිඩයක් පැමිණීමෙන් නැගුණු හඬ. කිසිවෙක් එය වෙත යාමට උනන්දු වූයේ නම් නැහැ.
විහඟිනීට එය ඇස ගැටුනේ ඇසළගෙන් පැමිණි දුරකථන ඇමතුම අතරවාරයේදීයි. ඇය ඇමතුමේ සිටියදීම එය කියවූවා.

"මොනාද ඔය කීක් කීක් ගගා ඔබන්නේ? අපෝ කන් දෙකත් ඉවරයි මගේ"
"අනේ සොරි ඇසළ, මේ මැසේජ් එකක් බැලුවා"

ඒ හිරූෂ ගෙන්. 'සොරි බබා. ඔයාට කරදරයක් උනාද මං කෝල් කරපු එක' 'කෝල් කරපු එක කරදරයක් තමයි. දැන් නම් මළ ඇනයක් වීගෙන වගේ එන්නේ' ඇයට සිතුනේ එසේයි. ඇය පිළිතුරු යැවීමෙන් වැළකී සිටියා.

"නිවාඩුව ඉවරවෙන්න කළින් වරෙන් බං"

ඇයව පියවි සිහියට ගත්තේ ඇසළ.

"එනව තමයි මැට්ටො. මං තනියම එන්නද, අම්මයි අප්පච්චියි එන්න ඕන නේ. කියනවකො  මාමටයි නැන්දටයිත් ඔය විදිහටම"
"මේ අපේ අම්මලට?"
"අයියෝ... නෑ නෑ. ඔයාගෙ මාමටයි නැන්දටයි. ඇත්තමයි මේ ඇසළයගෙ මොලේ නම්.."
"වරෙන්කෝ, මං අල්ලගන්නම උඹව"
"ආ ඒව කොහෙද මාත් එක්ක."
"ආපුවම රණ්ඩු කරමු, විහඟි, එනව හොඳේ ඉක්මනට. විශේෂ දෙයක් තියෙනවා අපිට කතාකරන්න"
"අපිට කිව්වේ.?"
"ඔය ඉතිං, ආපුවාම කියන්නම්. බායි විහඟි"
"හ්ම්.. බායි"

ඒපාර මොකක්ද...? ඇය දුරකථනය තැබුවේ කල්පනාබරව.


[21 කොටසට...]