නීල නිලඹර { 10 කොටස }

"ඕහ්.. ගිහාන්.."
අසුනින් නැගී සිටි නිම්සර මිතුරාව වැළඳගත්තේ දැඩි ළෙන්ගතුකමකිනි. අනතුරුව ගිහාන් ද නිම්සර සහ විහඟිනී අසළින් අසුන්ගත්තේය.
"ඉතින්.. ක්ලාස ද මචං"
"නැහැ බං, නංගිව ක්ලාස් එකට දාන්න ආවා"
"නංගි කිව්වේ.. මේ විහඟිනීද?"
"ඔව් මචං, විහඟිනී, මේ ගිහාන්. මතකද?"
"ම්.. ගිහාන් අයියා..."
"විහඟි නම් අඳුරන්නත් බැහැ. වෙනස්වෙලා"
"ආ ලාලනි අක්කිගෙ මල්ලි නේ"
විහඟිනීට එක්වරම ඔඅහුව මතක් විය.
"පුදුමයි. මෙයාට මාව මතක තිබුනෙත් නැහැ මුලින්ම"
නිම්සර පැවසුවේ සැබැවින්ම මඳ විස්මයකිනි.
"එහෙනම් මචං, මට පොඩි වැඩ වගේකුත් තියෙනවා. විහඟිට ක්ලාස් පටන්ගන්නවද දැන්ම"
"තව ටික වෙලාවක් තියෙනවා මචං"
"මම එහෙනම් පහළට යන්නම්. ක්ලාස් පටන්ගත්තමනේ උඹ එන්නේ?"
"ඔව් බං. මම එන්නම්. උඹ වැඩ ටික ඉවර කරගනින්"
"එහෙනම් යනවා විහඟි. බායි"
ගිහාන් අහම්බෙන් මෙන් හමු වූ තම මිතුරන්ගෙන් මඳකට  සමුගත්තේය.
විහඟිනීගේ මුහුණ දෙස බැලූ නිම්සර අතරමග නතර වූ කතාවට නැවත පිවිසියේය.
"හිරූෂ මොනාද කතාකර කර හිටියේ?"
"ම්.. විශේෂ දෙයක් නැහැ අයියා. මං හිතන්නෙ එයා කේශිව හොයාගෙන එන්න ඇති."
"කේශිලායි හිරූෂයි අතර එෆෙයා එකක් තියෙනවා කියල කිව්වද කේශිලා"
"නැහැ අයියේ. ඒත් කේශි ගෙ හිතේ තියෙනවා"
"හ්ම්... නංගෝ අනිත් අය ගැන ඕන නැහැ. ඒත් ඔයා පරිස්සමින්"
"ඇයි නිම්සර අයියේ.."
"ඔයා හිරූෂව මග ඇරල ඉන්න. ඒක වඩාත් හොඳයි. ආයිත් එහෙම තැන් තැන් වල කතා කරකර ඉඳලා අහුවෙන්නෙපා"
නිම්සර කුඩා තර්ජනයක්ද කළේ, ඒ වනවිට ගුරුවරයා සහ විහඟිනීගේ යෙහෙළියන් කිහිප දෙනෙක්ද පැමිණෙමින් සිටිනවා දුටු හෙයින් නැගී සිටියේය.
"එහෙනම් නංගො, මම යනවා. ක්ලාස් ඉවරඋනාම අරහෙ මෙහෙ රස්තියාදු නොවී ගෙදර යන්න"
නිමසර, විහඟිනීගෙන් සමුගත්තේ ඔවුනට පංති පවත්වන ගුරුවරයා සමහද මඳ වේලාවක් කතා කර යන්නට ගියේය.
"කොහෙද බං උඹ අතුරුදහන් උනේ? මං අරහෙ පනදාගෙන හොයනවා. කියල එන්න තිබුනෙ නැත්ද?"
කේශිලා දොස්නගන්නට පටන්ගත්තාය.
"ඇයි අනේ මං හිරූෂ අයියට කියලනේ ආවෙ කියන්න කියලා. කිව්වෙ නැත්ද? මේ නිම්සර අයියට මලපැනලා මාවත් ඇදගෙන ආවා"
"හිරූෂ අයියා. ඌ ඇවිත් හිටියද ලයිබ්‍රියට"
"ඈහ්.. අයි ඔයාට හම්බඋනේ නැත්ද? මං ඒත් කිව්වත්නේ ඔයා උඩට ගියා කියලා"
පංතිය ඇරඹුණු බැවින් ඔවුන්ගේ කතාබහට විරාමයක් තබන්නට දෙදෙනාටම සිදුවූයේ දෙදෙනාගේම සිත් තුළ කුතුහලයක් ඉතිරි කරමිනි.