නීල නිලඹර { 09 කොටස }

[01 කොටස]

[02 කොටස]

[03 කොටස]


"කොහෙද මෙච්චරවෙලා හිටියේ?"
විහඟිනී වෙත ළං වූ ඔහු ඇගෙන් ප්‍රශ්න කරන්නට වූයේ ඇගේ අයිතිකරු ලෙසිනි. නිම්සර කෝප වී වග වැටහුනු විහඟිනී ඒ කිමදැයි සිතුවේ ඇයට හේතුව වටහාගන්නට නොහැකිවය.
"මං.. පත්තර කියවන තැන හිටියෙ නිම්සර අයියේ.."
"  මම දැක්කෙ නැහැ නෙ, ආ හරි එන්න යන්න"
කිසිවක් සිතාගන්නට ඉඩක් නොමැතිවම නිම්සර විහඟිනීගේ අතින් අල්ලාගෙන හැරුණි.
"හිරූෂ අයියේ, කේශිට කියන්න"
ඇය නිම්සර සමග යමින්ම කීවේ, නිම්සරගේ ගති පැවතුම් පිළිබඳව තරමක වැටහීමක් තිබුණු බැවිණි. කේන්තිගත්විට නිමසර කලබලකාරයෙකු වග විහඟිනීලාගේ පවුලේ උදවියද කතාවූවක් විය.
"දැන් කොහෙද යන්නේ..?"
පාරට පැමිණි පසු, නිම්සර විහඟිනීගේ වමත අතහරිද්දී ඇය ඇසුවේ ඔහුගේ කලබලයටත්, හේතුවක් නොමැති කේන්තියටත් සමච්චලයට සිනාසෙමෙනි.
"හිනාවෙන්නෙ මොකද?"
නිම්සර නැවතත් රකුස් වෙස් ගත්තේය.
කිසිවක් නොපවසා ඉවත බලාගත් විහඟිනීගේ සිතෙහිද තරමක කෝපයක ඉපදිණි.
"එන්න.. යමු"
නිමසර ඈ කැටුව ගියේ මිතුරෙකුගේ මෝටර් සයිකලයක් වෙතය.
"නගින්න.."
"මේ මොකද මේ.. කොහේ යන්නද?"
විහඟිනී ගැටළු රැසකට මැදි වූවාය. නිම්සර කුමක් කරන්නට හදනවාදැයි ඇය තුළ හඟීමක් නොමැති විය.
"කිව්වම අහල නගින්න ඉතින්"
නිම්සර හිස ආවරණය පැළඳ ගනිමින් පැවසීය.
"මට බැහැ, කොහේ යන්නද? ඔයාට පිස්සුද නිම්සර අයියේ, මොකක්ද මේකෙ තේරුම?"
නිම්සර හිස් ආවරණය තුළින් විහඟිනී දෙස බැලුවේය.
"ආ මේක දාගන්න"
විහඟිනීට ද හිස් ආවරණයක් දුන්නේය.
"ඕක දාගන්න. මිනිස්සුත් බලනවා"
ඇත්තය. එවේලෙහි මග යමින් සිටි ගැහැනියක විමසිල්ලෙන් ඔවුන් දෙස බලනවා විහඟිනී දුටුවාය.
"ඇයි මේ කියන්න. කොහේ යන්නද?"
"නගින්නකො, යන ගමන් කියන්නම්"
"මට බැහැ, ඔයා මොකක්ද මේ කරන්න හදන පිස්සු වැඩේ..?"
මද වේලාවක් විහඟිනී දෙස බලාසිටි නිම්සර,
"නගින්න.. මම ඔයාව ක්ලාස් එක ගාවින් දාන්නම්"
යැයි කීවේ කේන්තිය පහකරගත් මුවිනි.
"මන්දා.. මටනම් තේරෙන්නෙ නැහැ ඔයා මේ කරන පිස්සු වැඩේ මොකක්ද කියලා"
විහඟිනී පැවසුවේ හිස් ආවරණය නිම්සරගේ අතින් ගනිමිනුයි.
"තැන් තැන්වල එක එකාත් එක්ක කයිවාරු ගහනවට වඩා හොඳයි ක්ලාස් එකට ගිහින් පොතක් බලාගන්න එක"
නිම්සර පැවසුවේ, විහඟිනී හිස් වැසුම පැළඳගනිද්දීය. ඔහු විටෙක තම සොයුරෙකු තරම් ද, විටෙක හොඳම මිතුරෙකු මෙන්ද වූ හෙයින්, හිරූෂත් සමග කතාබහ ඔහුගේ කෝපය වඩවන්නට ඇතැයි සිතාගත් විහඟිනී සැකයකින් තොරව සයිකලයට නැගුනේ ඔහු ඇයට මෙන්ම පවුලේ අයටද විශ්වාසවන්තම තැනැත්තෙකුද වූ හෙයිනි.
විනාඩි කිහිපයකින් විහඟිනීගේ පංති පවැත්වෙන ස්ථානයට ළඟා වූ නිම්සර ඇයව එතැනින් බැස්වූයේ, ඇයට පංති පටන්ගන්නට තරමක් වේලාව තිබූ හෙයින් ඇගේ තනියටද රැඳී සිටියේය.
"මං පොත ගෙනාවා"
විහඟිනී, ඔඅහු වෙතින් රැගෙන තිබූ පුස්තකාල පොත ඔඅහුට ආපසු දෙමින් කීවාය.
"ආයිත් පොතක් ගන්න ඕනද?"
"දැනට නම් නැහැ අයියේ.."
විහඟිනීට පංති පැවැත්වෙන තැන බංකුවක වාඩි වූ නිම්සර ඇයත් සමග කතාවකට මුලපුරන්නට සැරසුණි.
"අඩෝ නිම්සර.. උඹ මොකද බං මෙහේ..?"

{10 කොටසට....}